توصیه‌های ادگار آلن پو به نویسندگان آینده
نویسنده آمریکایی، ادگار آلن پو(1809-1849) به دلیل نگارش داستان‌های تخیلی مشهور است. او همچنین در زمینه داستان کوتاه هم قلم‌زنی کرده و حتی به عنوان مبدع داستان‌های پلیسی شناخته شده است. این نویسنده توانا برای نویسندگان و کسانی که علاقمند به داستان‌نویسی هستند توصیه‌هایی دارد:
با قلمتان فکر کنید
هنگامی که ایده‌ای ذهن نویسندگان را قلقلک می‌دهد و آنها موفق به پردازش آن نمی‌شوند، باید چه کنند؟ توصیه پو بسیار آسان است: باید قلم خود را به دست گیرند. (البته امروزه شاید این توصیه به معنی دست به کیبورد شدن است!)
پو مخالف این ایده است که ایده‌ها به قدری عمیق و لطیف هستند که نمی‌توان آنها را روی کاغذ آورد. او در مقاله‌ای که در سال 1846 چاپ شد، گفت : ” برای شخص من هرگز ایده‌ای نبوده که نتوانم آن را بنویسم و حتی کلمات هنگام نگارش، بسیار روشن‌تر و واضح‌تر از آن چیزی می‌شود که در ذهنم است”. از نظر پو، همین “کنش ساده” نوشتن به نویسندگان کمک می‌کند که ایده‌هایشان را هم روشن‌تر و هم منطقی‌تر کنند. پو می‌گوید “هرگاه که او از مفاهیم مبهم موجود در ذهنم راضی نیستم، به سرعت به طرف قلمم می‌دوم تا به کمک آن به ساختار، نتیجه و دقت لازم در نگارش برسم.”
از نظر پو، قبل از شروع به نوشتن، نویسندگان باید دقیقاً بدانند متنشان چگونه پایان خواهد یافت. تنها با داشتن خط آخر داستان است که نویسنده می‌تواند به ماجرای خود رابطه علت و معلولی مورد نیاز را بدهد و وقایع را بپردازد. پو از مدافعان سرسخت داشتن طرح و پلان داستان است. از نظر او طراحی عمیق داستان، باید پیش از شروع به نوشتن، انجام شود.
پو می‌گوید متون نظم و نثر ، هنگامی اثر نافذ خواهند داشت، که کوتاه باشند و با یک حرکت چشم خوانده شوند. از نظر پو، خواندن یک شعر نباید بیشتر از یک ساعت وقت بگیرد. این موضوع در مورد نثر، نباید از دو ساعت گذر کند. پو می گوید نویسنده، با رعایت این حدود موفق به تولید یک «واحد حسی تأثیرگذار» می‌شود. نویسنده باید در ابتدا در مورد تأثیری که می‌خواهد در خواننده ایجاد کند ، تصمیم بگیرد و داستان را به گونه‌ای پیش ببرد که همه وقایع در پی این تاثیرگذاری باشند. بدین ترتیب «روح خواننده تحت کنترل نویسنده است. دیگر هیچ حس خارجی یا درونی ناشی از خستگی و … وجود نخواهد داشت.»
«ظرفیت سازندگی» را افزایش دهید
از نظر پو هر کسی می‌تواند اثر یک نابغه را تحسین کند و البته «تعداد افراد نابغه بیشتر از آن است که ما می پنداریم». اما مشکل اینجاست که اکثر مردم فاقد «ظرفیت سازندگی» هستند. این ظرفیت شامل داشتن «توانایی تحلیل» است . توانایی تحلیل است که به هنرمندان اجازه می‌دهد تاثیر مدنظرشان را ایجاد کنند.
با این حال مشکل دیگر این است که این ظرفیت سازندگی «به شدت بستگی به انرژی، نظم، داشتن محاسن اخلاقی نظیر صبر، توانایی تمرکز، استقلال و توانایی نپذیرفتن هر پیشنهادی دارد». به کلام دیگر، موفقیت چه در امر نوشتن و چه در هر هنر دیگری، نیازمند نظم، اعتماد به نفس و داشتن شخصیتی مستحکم است.
ترجمه: دبیرخانه جشنواره ادبی حیات